Felieton "O Straży"

Historia polskich straży sięga II połowy XIX wieku. Pojawiają się też wzmianki o ratownictwie ogniowym sięgające średniowiecza. Ten fantastyczny projekt przetrwał wiele stuleci, ponieważ od zawsze ludzie potrzebowali pomocy. Potrzebowali kogoś, kto będzie szedł tam skąd inni uciekają przed zagrożeniem. Strażak jest człowiekiem, który naraża własne życie, by ratować innych, kompletnie bezinteresownie. Jeździmy do pożarów, wypadków, powodzi. Otrzymując powiadomienie o zdarzeniu, pełni niepewności i stresu, w biegu podążamy do jednostki zadając sobie pytanie "co stało się tym razem”. Wchodzimy do płonących budynków, zbliżamy się do niebezpiecznych, rozbitych pojazdów często sami przeżywając wielki psychiczny dramat widząc ludzką tragedię, natomiast podczas powodzi walczymy z wodą – naszym sprzymierzeńcem w walce z ogniem. Często po kataklizmach, trąbach powietrznych, nawałnicach pomagamy w gospodarstwach, usuwamy powalone drzewa, oczyszczamy z dróg wszystkie przeszkody po to, żeby jak najszybciej wszystko wróciło do codzienności. Praca strażaka ochotnika jest ciężka. Zawsze jesteśmy tam gdzie profesjonaliści - państwowa straż pożarna. Współpracujemy i działamy razem. Na co dzień dbamy o porządek w naszych jednostkach, staramy się współpracować z młodzieżą, która jako kolejne pokolenie będzie kontynuowała projekt bezinteresownej pomocy innym. Często godzinami przesiadujemy nad ofertami i wybieramy jak najlepszy sprzęt do ratownictwa drogowego, wodnego, wysokościowego. Szkolimy się, by być jak najlepiej przygotowanym do pomocy. To wszystko co widnieje powyżej mogłoby być zastosowanie do większości jednostek w naszym kraju. Rzeczywistość jest nieco bardziej brutalna. Zwiedzając Polskę często widzi się niszczejący budynek z blaszanymi drzwiami, nad którymi widnieje napis Ochotnicza Straż Pożarna. To przykry widok. Niestety w funkcjonowaniu ochotniczych straży pożarnych na co dzień pojawia się stereotyp strażaka – pijaka, który podpala opuszczone budynki, jedzie i gasi po to , żeby mieć na „kolejną butelkę”. Kilka tygodni temu usłyszałem także, że „strażak może ładnie dorabiać na boku, wynosząc z płonącego budynku wiele cennych przedmiotów”. Te stereotypy nie mają odzwierciedlenia we wszystkich istniejących jednostkach, jednak przez zdecydowaną większość społeczeństwa są stosowane niemal do każdej jednostki OSP. To krzywdzące dla wielu młodych strażaków, wręcz zniechęcające do dalszego działania, dające im poczucie braku wsparcia ze strony społeczeństwa. Być może nadszedł czas, żeby na nowo poznać jednostki Ochotniczych Straży Pożarnych, wyeliminować stereotypy i stworzyć nowe, przyjazne sformułowania będące odzwierciedleniem aktualnego stanu w jednostkach. Młodzież w jednostkach nie spożywa alkoholu. Młodzież w jednostce pomaga przy remontach, dba o sprzęt, szkoli się, często aktywnie spędza czas, uczy się postaw prospołecznych. Razem przygotowujemy się do zawodów sportowo-pożarniczych, planujemy kolejne etapy rozwoju jednostki, organizujemy kolejne nabory ludzi młodych aby mieć najlepszych zastępców na długie lata. Wszystko po to, żeby inni czuli się w naszym rejonie jak najbardziej bezpiecznie. Nad tym wszystkim czuwają starsi, doświadczeni strażacy, którzy robią wszystko dla Nas – młodych. Tak właśnie wygląda jednostka z mojego punktu widzenia